Οι μητέρες Θεές Άσηρα και ΓαίαΗ λεπτομέρεια αυτή, από την εξώθυρα του Καθεδρικού Ναού του Αγ. Ζήνωνα στη Βερόνα, παρουσιάζει τη Χαναναία Θεά Ασήρα και την Ελληνίδα Γαία να θηλάζουν τα παιδιά τους
" Ένα ένστικτο με προειδοποίησε ότι αν παραδεχόμουν πως είμαι ανίκανη κι ότι δεν είχα αυτοπεποίθηση, θα έσπαγαν τα νεύρα μου και δεν θάμουν ικανή για τίποτα πια. Αναγνώρισα ότι αυτή η περίεργη τακτική εκ μέρους της εργοδότριάς μου ήταν μια ενέργεια εκδίκησης. Δεν ξέρω γιατί δεν ακολούθησα την προφανή λύση ν' αναζητήσω σωτηρία στη φυγή. Όμως, όταν κάποιος αντιλαμβάνεται κάτι αφύσικο σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι πια λίγο -πολύ μαγνητισμένος και, όπως το πουλί μπροστά στο φίδι δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα φτερά του, έτσι κι εκείνος δεν μπορεί να φύγει.
Σταδιακά τα πάντα άρχισαν να μοιάζουν εξωπραγματικά. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι έπρεπε με κάθε θυσία να διατηρήσω την ακεραιότητα της ψυχής μου. Η αντοχή μου ωστόσο , κόντευε να εξαντληθεί. Είχα μια περίεργη αίσθηση σαν το πεδίο όρασής μου να στένευε. Αυτό πιστεύω ότι είναι ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα της υστερίας.
Μετά συνέβη κάτι παράξενο. Άκουσα καθαρά μια εσωτερική φωνή να λεει : " Προσποιήσου ότι σε διέλυσε πριν αυτό συμβεί στ' αλήθεια. Τότε θα χαλαρώσει την επίθεση και θα μπορέσεις να γλυτώσεις." Ποτέ δεν έμαθα τι ήταν αυτή η φωνή. Αμέσως ακολούθησα τη συμβουλή της. Υποκρινόμενη, ζήτησα συγνώμη από την εργοδότριά μου για ότι είχα κάνει ή επρόκειτο να κάνω. Υποσχέθηκα να παραμείνω στη θέση μου και να περάσω ήρεμα την υπόλοιπη ζωή μου. Θυμάμαι ότι έπεσα στα γόνατά μου κι εκείνη από πάνω μου γουργούριζε αυτάρεσκα, ικανοποιημένη από την πρωϊνή εργασία της, όπως είχε κάθε λόγο να πιστεύει.
Μετά με άφησε να φύγω κι ανέβηκα στο δωμάτιό μου ξαπλώνοντας στο κρεβάτι. Δεν μπόρεσα όμως να ησυχάσω πριν της γράψω ένα γράμμα. Τι περιείχε το γράμμα δεν ξέρω. Μόλις το έγραψα και το έβαλα κάπου να το βρει, βυθίστηκα σ' ένα είδος λήθαργου και παρέμεινα σ' αυτή την κατάσταση, με το μυαλό μου τελείως κενό, ως το επόμενο βράδυ. Δηλαδή, από τις δύο το μεσημέρι μέχρι τις οκτώ το βράδυ της επόμενης μέρας, τριάντα ώρες.
Ήταν μια κρύα ανοιξιάτικη μέρα κι είχε χιονίσει. Ένα παράθυρο πάνω από το κρεββάτι μου ήταν ορθάνοιχτο και το δωμάτιο δεν είχε θέρμανση. Δεν είχα σκεπάσματα ριγμένα πάνω μου, αλλά δεν ένοιωθα ούτε κρύο ούτε πείνα κι όλες οι σωματικές μου λειτουργίες είχαν αδρανήσει. Δεν κουνήθηκα ούτε στιγμή. Ο σφυγμός μου ήταν αργός, το ίδιο κι η αναπνοή μου, και παρέμειναν έτσι πολλές μέρες.
Τελικά με βρήκε η οικονόμος, που με συνέφερε με την απλή μέθοδο του ταρακουνήματος κι ενός βρεγμένου σφουγγαριού. Ήμουν ζαλισμένη και δεν είχα καμμία διάθεση να κινηθώ ή ακόμη και να φάω. Παρέμεινα ξαπλωμένη στο κρεβάτι, τη δουλειά μου ανέλαβε κάποια άλλη κι οικονόμος μ' επισκεπτόταν που και που, χωρίς να κάνει κανένα σχόλιο για την κατάστασή μου. Η εργοδότριά μου δεν εμφανίστηκε καθόλου.
Μετά από περίπου τρεις μέρες, η καλή μου φίλη που πίστευε ότι είχα φύγει από το Ίδρυμα, έμαθε ότι παρέμενα εκεί κι ήλθε να με δει. Ήταν μια ενέργεια που απαιτούσε τόλμη, αφού η εργοδότριά μας ήταν τρομερή αντίπαλος. Με ρώτησε τι είχε συμβεί στη συνάντησή μας , αλλά δεν μπορούσα να της πω. Το μυαλό μου ήταν κενό και κάθε σχετική ανάμνηση είχε απαλειφθεί, σα να είχε περάσει ένα σφουγγάρι πάνω από πίνακα. Ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μ' όλα τα σωματικά συμπτώματα του έντονου φόβου : ξηροστομία, ιδρωμένες παλάμες, ταχυπαλμία και μικρές βιαστικές αναπνοές.
Ευτυχώς για μένα, η φίλη μου κατάλαβε τη σοβαρότητα της κατάστασης κι ειδοποίησε την οικογένειά μου, οπότε ήλθαν και με πήραν. Οι συγγενείς μου έδειξαν μεγάλη καχυποψία. Η Δεσμοφύλακας φαινόταν να νοιώθει πολύ άβολα, αλλά δεν υπήρχε οποιαδήποτε απόδειξη κι έτσι δεν ειπώθηκε τίποτα. Ήμουν καταπονημένη και πολύ εξαντλημένη. Μοναδική μου επιθυμία ήταν να ξεφύγω.
.
Η μητέρα Γη
Αυτή η εικόνα του 11ου αιώνα, εμφανίζει τη Γη σα γυναίκα και τονίζει το ρόλο της Θεάς ως μητέρας όλων των ζωντανών πλασμάτων.
Jane Hope, Τι σημαίνει Πνεύμα
Isorropon , 2006
Δεν κατάφερα ν' αναρρώσω, όμως, παρά τις ελπίδες των δικών μου. Η ένταση των συμπτωμάτων είχε εξασθενήσει, αλλά εξακολουθούσα να κουράζομαι υπερβολικά εύκολα, σα να είχαν αποστραγγίξει όλη μου τη ζωτικότητα. Ήξερα ότι κάπου στα βάθη του μυαλού μου ήταν κρυμμένη η ανάμνηση μιας τρομερής εμπειρίας, αλλά δεν τολμούσα να τη σκεφτώ, γιατί αν το έκανα, το σοκ κι η ένταση θα ήταν τόσο έντονα που το μυαλό μου θα κατέρρεε ολοκληρωτικά. Η κύρια παρηγοριά μου ήταν ένα παλιό σχολικό βιβλίο αριθμητικής και πέρναγα ατέλειωτες ώρες εκτελώντας απλές προσθέσεις για να εμποδίσω το νού μου να διαλυθεί στην προσπάθειά του να καταλάβει τι μου είχε συμβεί.
Τελικά κατάφερα ν' αποκτήσω μια ηρεμία φτάνοντας στο συμπέρασμα ότι είχα υποστεί νευρικό κλονισμό από την υπερκόπωση κι ότι ολόκληρη τούτη η περίεργη υπόθεση ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου. Όμως μέσα μου παρέμενε έντονη η αίσθηση ότι ήταν πραγματική κι αυτή η αίσθηση δε με άφηνε να ησυχάσω.
Περίπου ένα χρόνο μετά το περιστατικό, η υγεία μου παρέμενε κλονισμένη και πήγα στην εξοχή για να συνέλθω. Εκεί συνάντησα ένα φίλο μου και κάναμε πολλές συζητήσεις για το θέμα. Διαπίστωσα ότι δεν επεδίωκε να δικαιολογήσει την εμπειρία μου αλλά αντίθετα έκανε εύστοχες ερωτήσεις.
Ένας άλλος καινούργιος φίλος ενδιαφέρθηκε για την περίπτωσή μου και με ανάγκασε να επισκεφτώ τον οικογενειακό γιατρό, που δήλωσε ξεκάθαρα ότι είχα υπνωτιστεί. Τότε η ψυχοθεραπευτική αγωγή ήταν σχεδόν ανύπαρκτη κι οι οδηγίες του για τη θεραπεία ενός αρρώστου νου περιορίστηκαν σ' ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, σ΄ένα τονωτικό και σ' ένα βρωμιούχο υπνωτικό. Το τονωτικό φάνηκε χρήσιμο, αλλά όχι το βρωμιούχο, αφού μείωνε τις δυνάμεις αντίστασής μου κι έτσι γρήγορα το πέταξα, προτιμώντας ν' ανεχθώ τη δυσφορία παρά ν' αφεθώ απροστάτευτη.
Ο φόβος που με είχε καταλάβει ήταν ότι εκείνη η παράξενη δύναμη που είχε ασκηθεί πάνω μου τόσο αποτελεσματικά, θα εφαρμοζόταν και πάλι. Παρόλο που φοβόμουν αυτή τη μυστηριώδη δύναμη, που τώρα αντιλαμβάνομαι πλέον ότι είναι διάχυτη στον κόσμο, δεν μπορώ να περιγράψω τι ανακούφιση ένοιωσα όταν ανακάλυψα πως η όλη υπόθεση δεν ήταν μια παραίσθηση, αλλά ένα πραγματικό γεγονός στο οποίο κάποιος μπορούσε ν' αντιταχθεί και να το αντιμετωπίσει.
Πέτυχα την απελευθέρωση από τα δεσμά αυτού του φόβου αντιμετωπίζοντας κατά πρόσωπο την υπόθεση. Ήμουν αποφασισμένη ν' ανακαλύψω τι ακριβώς μου είχαν κάνει και πως θα μπορούσα να προστατευτώ από μια ίδια εμπειρία. Ήταν μια ιδιαίτερα δυσάρεστη διαδικασία. Στην πραγματικότητα, η αντίδραση που προκάλεσε η ανάκτηση των χαμένων αναμνήσεων ήταν ελάχιστα λιγότερο βίαιη από την αυθεντική εμπειρία. Τελικά κατάφερα να απελευθερωθώ αλλά και πέρασε πολύς καιρός πριν η σωματική μου υγεία επανέλθει στα φυσιολογικά της πλαίσια.
Το σώμα μου ήταν σαν ηλεκτρική μπαταρία που είχε αδειάσει εντελώς. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να φορτιστεί ξανά και κάθε φορά που λειτουργούσε πριν ολοκληρωθεί η φόρτιση, άδειαζε πάλι ταχύτατα. Για μεγάλο διάστημα δεν είχα αποθέματα ενέργειας, ενώ μετά από την παραμικρή προσπάθεια έπεφτα σε βαθύ ύπνο οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.
Δεν επανήλθα σε φυσιολογικά επίπεδα πριν να μυηθώ στο εσωτερικό τάγμσ στο οποίο στη συνέχεια εκπαιδεύτηκα. Μόλις μια ώρα μετά τη μύησή μου ένοιωσα μια αλλαγή και μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις από τότε, μετά από κάποιο ψυχικό τραυματισμό, είχα μια προσωρινή επαναφορά εκείνων των εξουθενωτικών κρίσεων εξάντλησης. "
Πηγές στοιχείων : Dion Fortune, Ψυχική αυτοάμυνα, Ιάμβλιχος 1998 και το βιβλίο που ήδη αναφέρθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου