Rembrand , Μάθημα ανατομίας ( 1632 )
Στον πίνακα αυτό απεικονίζεται ο διάσημος Ολλανδός γιατρός , ανατόμος και συγγραφέας σημαντικών έργων Νικόλαος Τούλπ ( 1593 – 1674 ), περιβαλλόμενος από τους μαθητές του.
Βασιλική Πινακοθήκη της Χάγης
Η νέα ανατομία της Αναγέννησης κι ειδικά οι εργασίες του Βεσάλιου απέδειξαν ότι ο Γαληνός είχε άδικο και τόνισαν την ανάγκη μιας εξαρχής αντιμετώπισης του προβλήματος.
Ο Άγγλος Γουίλιαμ Χάρβεϊ, που σπούδασε στην Πάδουα, θα συνδυάσει την ανατομική παράδοση της Ιταλίας με το νέο ενδιαφέρον για τη μηχανική και την πειραματική επιστήμη, που άρχισε να γεννιέται στην Αγγλία. Το έργο του Περί της κίνησης της καρδιάς και του αίματος στα ζώα ( Exercitatio anatomica de motu cordis et sanguinis in animalibus, 1628 ) είναι ταυτόχρονα πραγματεία ανατομίας και φυσιολογίας, όπου δίπλα στα συνηθισμένα προβλήματα ανατομής και την περιγραφή μεμονωμένων οργάνων, γίνεται μια πραγματική έρευνα του μηχανισμού της κυκλοφορίας του αίματος, έρευνα που βασίζεται σε πειράματα στα οποία το σώμα θεωρείται σαν μια υδραυλική μηχανή.
Η εφεύρεση του μικροσκοπίου επέτρεψε στον Marcello Malpigni ( 1628 – 1694 ) μ’ αποδείξει τη θεωρία του Χάρβεϊ περί της κυκλοφορίας του αίματος και ν’ ανακαλύψει την πιο λεπτή υφή των διάφορων οργάνων, δημιουργώντας έτσι τη μικροσκοπική ανατομική μελέτη.
Από την πλευρά του, ο σύγχρονος του Gaspare Axelli ( 1608 – 1692 ) επεσήμανε τα λεμφαγγεία, που περιέγραψε αργότερα ο Paolo Mascagni από την Πίζα (1752 – 1815 ) ενώ ο χειρούργος της Ρώμης Bernardino Gheca ( 1620 – 1690 ) δημοσίευσε μια συλλογή ανατομικών πληροφοριών, στην οποία για πρώτη φορά αναφέρεται ο όρος της χειρουργικής ανατομίας.
Πηγές στοιχείων : Εγκυκλοπαίδεια Δομή, Τ.2, 1972 κι οι ιατοσελίδες που ήδη αναφέρθηκαν.
Ο Άγγλος Γουίλιαμ Χάρβεϊ, που σπούδασε στην Πάδουα, θα συνδυάσει την ανατομική παράδοση της Ιταλίας με το νέο ενδιαφέρον για τη μηχανική και την πειραματική επιστήμη, που άρχισε να γεννιέται στην Αγγλία. Το έργο του Περί της κίνησης της καρδιάς και του αίματος στα ζώα ( Exercitatio anatomica de motu cordis et sanguinis in animalibus, 1628 ) είναι ταυτόχρονα πραγματεία ανατομίας και φυσιολογίας, όπου δίπλα στα συνηθισμένα προβλήματα ανατομής και την περιγραφή μεμονωμένων οργάνων, γίνεται μια πραγματική έρευνα του μηχανισμού της κυκλοφορίας του αίματος, έρευνα που βασίζεται σε πειράματα στα οποία το σώμα θεωρείται σαν μια υδραυλική μηχανή.
Η εφεύρεση του μικροσκοπίου επέτρεψε στον Marcello Malpigni ( 1628 – 1694 ) μ’ αποδείξει τη θεωρία του Χάρβεϊ περί της κυκλοφορίας του αίματος και ν’ ανακαλύψει την πιο λεπτή υφή των διάφορων οργάνων, δημιουργώντας έτσι τη μικροσκοπική ανατομική μελέτη.
Από την πλευρά του, ο σύγχρονος του Gaspare Axelli ( 1608 – 1692 ) επεσήμανε τα λεμφαγγεία, που περιέγραψε αργότερα ο Paolo Mascagni από την Πίζα (1752 – 1815 ) ενώ ο χειρούργος της Ρώμης Bernardino Gheca ( 1620 – 1690 ) δημοσίευσε μια συλλογή ανατομικών πληροφοριών, στην οποία για πρώτη φορά αναφέρεται ο όρος της χειρουργικής ανατομίας.
Πηγές στοιχείων : Εγκυκλοπαίδεια Δομή, Τ.2, 1972 κι οι ιατοσελίδες που ήδη αναφέρθηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου